O książce: 2003 / Książka wybitnego polskiego poety i myśliciela Czesława Miłosza "Zniewolony umysł" - na długo przed przyznaniem Miłoszowi Literackiej Nagrody Nobla (1980) – rozsławił swoje nazwisko w krajach zachodnich. Milos napisał tę książkę na emigracji. W 1953 roku ukazało się w Paryżu w języku polskim i francuskim, w tym samym roku ukazało się wydanie niemieckie i kilka wydań anglojęzycznych (w Londynie, Nowym Jorku, Toronto), a wkrótce także włoskie, szwedzkie i inne. Książka przez wiele lat przemycana do Polski, czytana potajemnie i publikowana w polskim samizdacie, przestała być sensacją na Zachodzie i zakazanym owocem na naszym Wschodzie, stała się klasyką publicystyki polityczno-filozoficznej. Tytuł, tematyka, gatunek i styl książki są skorelowane z tradycjami Swifta, Monteskiusza, Woltera, z tradycjami XVIII wieku, Wieku Rozumu. Milos nazywa swoją książkę traktatem, a ściślej traktatem-broszury. Głębia myśli połączona z błyskotliwością dowcipu Miłosz skupia się na losach intelektualistów, zwłaszcza pisarzy, w XX wieku, wieku totalitaryzmu, wieku ogromnej presji psychicznej na myślących ludzi. Książka traktuje to na przykładzie sytuacji intelektualistów Europy Wschodniej poddanych naciskom ideologii totalitarnej. Losy książki, którą przez następne pięćdziesiąt lat czytano z zapałem w różnych krajach, pokazały, że zainteresowanie tą książką nie słabnie..